ORP en Lindenberg gezamelijk Literair

Espresso-fictie is snel, werpt je direct midden in een verhaal, zo vertelt Bert van Beek in de inleiding van een workshop Espresso-fictie. Dat spreekt mij wel aan.
Maar wat is nu een goed voorbeeld van espresso-fictie? Nog steeds niet helemaal duidelijk eigenlijk, de workshop is vooral een 'show don't tell' -oefening. Van deze website word je ook niet wijzer.
Een heel goed idee om publiek aan het werk te zetten, maar helaas toch wat te weinig tijd.

Remco Ensel, schrijver van 'Alleen tijdens kantooruren' komt in het kader van 'Literatuur op de werkvloer' te spreken over het kantoor als 'immateriële mentale cyberspace', als 'parallel universum' van de werkelijkheid. Voorbeelden uit de Russische literatuur worden aangehaald. Ik doe echt mijn best aan te klampen, maar merk dat ik moet lossen en eindig net voor de bezemwagen. Zijn essay in ORP 8.4 is met enige moeite trouwens best te volgen.

Zichzelf niet achter de katheder verstoppend, met het hoofd iets gekanteld en de microfoon enigzins schuin naar opzij strooit Wibo Kosters met losbladige poëzie. Graafmachines en superhelden komen voorbij. Zijn beringde wijsvinger beweegt soms even mee op het ritme van de versregels. Duidelijk iemand met podiumervaring.

Saskia van den Heuvel: Met haar ogen verborgen in de schaduw van een pet, verhaalt zij in een viertal gedichten onder andere over haar voormalig kantoorleven. Ook iemand met podiumervaring maar dan toch weer heel anders.

Twan Niesten: Medecursist van de Lindenberg. Waarschijnlijk net zo nerveus als ik. Leest beheerst en bescheiden zijn twee gedichten die te lezen zijn in het schrijversboek van de Lindenberg wat deze avond, net als ORP 8.4, gepresenteerd wordt.

En toen was het mijn beurt. Mijn debuut wat voordragen betreft. Door wat onduidelijkheid over de toegestane voordraagtijd had ik gewoon maar een heleboel van mijn gedichten meegenomen. Gaandeweg de avond voegde ik toe en verwierp ik. Ook om niet te zeer het uithoudingsvermogen van het publiek op de proef te stellen, bleven vier gedichten over. De vier gedichten vormden een soort samenvatting van de avond. Van de voorbereide praatjes tussen de gedichten vergat ik de helft. Ook kon ik niet zien hoe de zaal reageerde, maar ik hoorde af en toe lachen en ook nog op de goede momenten. Op een gegeven moment begon mijn duim uit zichzelf wel heel raar te bewegen, waardoor ik wat van mijn apropos raakte, maar toen zat het er al bijna op. Applaus was mijn deel en achteraf ook nog wat complimenten van bekenden en onbekenden. Dit smaakte wat mij betreft naar meer. Ook de rosé smaakte trouwens prima. O ja, de foto is trouwens van Vincent Zegveld, hier zijn meer foto's.

Singer-songwriter Leontine Snoeren sloot de avond af met eigen werk en covers. Van haar eigen nummers is 'Promises' me bijgebleven. En 'No Pressure over Capuccino' van Alanis Morrisette kende ik lekker wel en haar versie van Hallelujah mocht er ook zijn. (Die van Nikki ken ik gelukkig niet en ik ben er ook niet benieuwd naar)

Hierna nog wat nagekletst, een Hoegaarden gedronken, pinda's geknabbeld, wat handen geschud en toen naar huis gefiets.

Ik neem mee

Ik ga op vakantie en ik neem mee:

• een leeg schrift en pen
• De boodschapper (Kader Abdollah)
• Het verboden rijk (Slauerhoff)
• Eén deel van de dikke Komrij (Komrij)
• Nachttrein naar Lissabon (Mercier)

de rest van de boeken koop ik bij de boekenschuur op Terschelling, om vervolgens na lezing waarschijnlijk te Bookcrossen.

• mijn oude MP3 spelertje met:

• Coldplay - Viva la Vida (ja, sorry)
  
• Tool- 10.000 days
• De nieuwe van Sigur Ròs met die onuitspreekbare titel
• Nick Drake - Pink Moon
• John Frusciante - Shadows collide with People
• en mijn Favorieten-mapje met vanalles tussen Arcade Fire en Zappa
  

De ko-ho-ho-ho-ning van Hispanje...

... en de Bundeskanzlerin zagen Spanje met 1-0 de EK finale winnen. Een terechte winnaar van het EK, het meest constante en complete team, met mooi voetbal als het kon en stevig of behoudend voetbal als dat nodig was.

Grappig detail: deze week is mijn blog maar liefst 125 keer bezocht! Dit blijkt vooral te komen door de Google-zoekterm 'Rusland gediskwalificeerd'. Mijn bericht Oranje toch door naar de halve finale was uiteraard geheel fictief. Rusland was tegen Oranje gewoon frisser en gretiger, gewoon beter. Er bleek wel enige echte ophef te zijn over een foto van Ashurvin met een blauwe tong, wat volgens sommigen zou kunnen duiden op dopinggebruik.


Ook zou volgens anderen, een ingetrokken gele kaart een reden kunnen zijn een wedstrijd over te spelen. Te laat nu.
Nu hou ik op met over voetbal te schrijven, dat kunnen anderen veel beter en die lees ik ook nooit.

Pre-EK-evaluatie

Een vreemd, onvoorspelbaar toernooi, ik heb de laatste tijd niet meer naar mijn poulescore gekeken maar van weinig tot geen wedstrijden heb ik de uitkomst, laat staan de score juist voorspeld.

Smaakmakers uit de eerste ronde: Portugal, Kroatië en Nederland verlieten na de kwartfinales het toernooi. Oranje heeft weer eens laten zien goed voetbal te kunnen spelen maar groeide niet in het toernooi, integendeel. Oranje stierf ditmaal niet in schoonheid maar volkomen kansloos tegen Rusland.

Twijfelgevallen uit de eerste ronde bereikten de halve finales (Rusland) of zelfs de finale (Duitsland). Het enige constante team is Spanje, die zal het toernooi wel winnen met 3-2. Maar ook deze voorspelling zal ik wel weer fout hebben.

Oranje alsnog door naar halve finale?

Al sinds zaterdagnacht wacht ik op een nieuwsbericht als onderstaand:

...Bij nadere bestudering van TV-beelden door zou gebleken zijn dat het Russisch elftal in de kwartfinale tegen Oranje, steeds met 12, mogelijk op sommige momenten zelfs met 13 spelers heeft gespeeld. Ook werd er waarschijnlijk gebruikt gemaakt van dubbelgangers waardoor heimelijk meer spelers gewisseld zouden zijn dan toegestaan is.
Vanavond geeft de UEFA een persconferentie.

Het is nu maandagavond, nog even kijken op nu.nl

Dinsdagavond: Kom op met dat persbericht, anders zijn de Nederlandse voetballers al op liefdesvakantie.

Woensdagavond: Het kan nog, nu wel snel graag.
Je kunt van het Duitse spel denken wat je wilt, maar toch knap, één goede wedstrijd spelen en in de finale zitten. Oranje speelt drie goede wedstrijden, één slechte en ligt er in de 1/4 finale al uit. Nee, ik ben niet jaloers, grmmnmnmnm.

Donderdagmiddag: Het vliegtuig naar Wenen vertrekt nu. Het is te laat! Of kan de halve finale uitgesteld worden?

Donderdagavond: OK het persbericht is niet gekomen. Rusland heeft gewoon heel goed gespeeld tegen Oranje. Ik hoop nu dat Rusland van Spanje wint.
Rusland-Spanje 0-3, waar was Ashurvin vanavond? Spanje is de enige constante factor in dit toernooi.

Visch zegt sorry en belooft beterschap

Een excuus aan de enkele lezers van dit weblog. Laatste maanden niets geplaatst, weinig geschreven. Het is weer het aloude liedje: te lui, te druk, te werk, te moe, te energiek ,te gebrek aan inspiratie.
Een ouwetje dan maar?


00.00.00 uur

ik wilde ruimte
en met niet eens
zo'n grote knal
schiep ik een heelal

tussen ons

NaNoWriMo #4

OK. De eerste alinea's staan op papier. Het idee is er, maar het stokt, het is te groot. Als ik dit verhaal wil schrijven moet ik serieus research gaan doen en daar ben ik ook wel mee bezig, het probleem is dat ik de research op het ogenblik eigenlijk leuker vind dan het schrijven.
Het moet een soort epos worden over emigratie naar de USA. Het verhaal begint aan de vooravond van WO II, als de hoofdpersoon -Albert Westeinde- zich op een schip van Holland-America Lijn naar de VS bevind. Het verhaal wordt waarschijnlijk losjes gebaseerd op de geschiedenis van een deel van mijn familie. Dat betekent dus familieleden interviewen, oude passagierslijsten doorspitten, oude foto's verzamelen enzovoort.
Dit weekend ga ik een poging wagen verder in het verhaal te komen zonder me nu al al te veel te bekommeren om de details. Maar of dat lukt?

Update: Het is me natuurlijk niet gelukt, bij plm. 2000 woorden van de 50.000 stokte het. Maar er is wel een idee geboren.

BlancoRegel #6 is online

...en ik sta er in. Hier en hier en hier ook nog.

NaNoWriMo

Een roman van 175 pagina's (min. 50.000 woorden) in één maand? Kan dat? Jawel! Output is in november belangrijker dan kwaliteit, en al free-writend kom je vaak wel op goede ideeën om later nog eens uit te werken.
Alhoewel druk in november denk ik dat ik het weer eens ga proberen.

P.S. De site van NaNoWriMo is erg traaaaaaaagggg

onbederf'lijk vers

Viva Vinex

Hoe was het?

De nieuwste editie van Op Ruwe Planken werd gepresenteerd. Dichters droegen voor. Ingeborg Klarenberg bijvoorbeeld: In een cadans van kubussen groeit de stad uit tot een doolhof (...) en Marcel Ozymantra (...) Dat wij nog eens een tango op het internet mochten dansen (...)
Er was een gesprek met architect Wim Kol. "De mensen hier zijn ongetwijfeld blij dat ze hier wonen, dat ze de hypotheek kunnen betalen" maar volgens Kol kon het architectonisch allemaal veel beter, meer in harmonie met het bestaande landschap.
Een mini-expostitie van zwart-witfoto's met dreigende luchten en troosteloze bouwplaatsen was te zien.
Elbert Arens las columns voor over Volvo's en dakkapellen.
En tot slot was er muziek, van een trio -o, hoe toepasselijk- genaamd VINEX. Deze jongens moeten voor ze weer eens optreden nog eens even flink oefenen. Het is feest in de Vinex-wijk was de titel van één van hun rammelende liedjes.

Kortom, het was gezellig! In een multifunctioneel wijkcentrum, lekker artistiek-negatief doen over Vinex-wijken. Mijn bijdrage in editie 7.1 van ORP viel trouwens ook in deze categorie. Achteraf gezien had ik misschien een enorm positief gedicht moeten schrijven over het thema. Als tegenwicht; als ervaringsdeskundige. Misschien ga ik dat ook nog wel eens doen.

hier en daar

ik ben even niet hier. ik ben daar. of ergens tussen hier en daar. zou het daar net zo hard regenen als hier?

contradictio in terminis

Wolfowitz hoogleraar bij conservatieve denktank

Uitgegeven: 2 juli 2007 23:13


WASHINGTON - Paul Wolfowitz, die enkele dagen geleden wegens een schandaal officieel aftrad als president van de Wereldbank, is maandag benoemd tot hoogleraar bij de conservatieve Amerikaanse denktank American Enterprise Institute (AEI).

Ik probeer me zo voor te stellen hoe het er aan toe gaat bij een conservatieve denktank. Een aantal conservatieve mannen en vrouwen aan het hersenstormen rond een tafel.

'Laten we alles hetzelfde houden zoals het nu is!'
'Ja, of laten we teruggaan naar hoe het vroeger was! Nog beter.'


Zoiets?

30 mei, Oranje Koffiehuis, Arnhem (verslag)

Het was druk. Nu is het snel druk in het Oranje Koffiehuis, een café op huiskamerformaat. Het oudste nog in gebruik zijnde café van Arnhem. Een beetje artistiek, een goede locatie voor een literaire avond. Een beetje alternatief ook, de kruidenthee is een glazen mok heet water met allerhande bladeren erin. Alhoewel de thee er zeer rustgevend uitziet neem ik toch maar een Leffe Blond.

Gezellig vol dus. Vooral met schrijfcursisten van 'het Domein', maar ook met hun vrienden, familieleden, enkele partners en een paar argeloze cafébezoekers. Ik ontwaar enkele bekenden: schrijfdocenten en medecursisten, zoals Hester Macrander. Zij presenteert, kondigt aan wie er gaat voorlezen en doet korte interviewtjes. Doet ze trouwens zeer ontspannen en natuurlijk. Presenteren is haar vak, zo vertelt ze.
'Wat heb je in deze cursus geleerd?'
'Vooral hoe het niet moet,' antwoord ik, of woorden van gelijke strekking. Ik schrap veel, teveel lijkt steeds weer.
Hester en ik zijn tegenpolen. Hesters verhalen zijn stevig geworteld in de realiteit, mijn verhalen absoluut niet.
'Ga je nog een cursus volgen?' vraagt ze ook.
'Misschien een poeziecursus,' antwoord ik.
Enkele dichters antwoorden dat ze proza willen gaan schrijven. Iemand wil gaan tekenen, en een schrijver van een knap anapestisch gedicht zegt in het nieuwe cursusseizoen te gaan macrameën. Whahaha!

Een tweetal schrijfbundels worden gepresenteerd. De eerste exemplaren worden uitgereikt aan een schrijver van een pantoem met eenzelfde titel en aan Herma de Beer, mijn schrijfdocent het laatste half jaar. Haar opmerkingen en natuurlijk ook die van mijn medecursisten hebben er voor gezorgd dat er nog iets van mijn verhaal terecht is gekomen.
Ik lees een gedeelte voor uit 'Hemelse zeilboot'. Het gaat goed. Redelijk rustig, zoals ik me had voorgenomen, lees ik het verhaalfragment voor. De Leffe werkt. Aan het eind wordt zelfs een beetje gelachen om mijn zorgvuldig voorbereide grapje over de door mij ontworpen voorkant van onze verhaalbundel.

Petra Francissen, eveneens een medecursiste, leest een fragment uit haar verhaal 'Lust voor het leven'. Nog meer verhaalfragmenten, gedichten en columns volgen. Tussen de voordrachten door is er muziek van een alleraardigste zangeres en een dito pianist. Ze spelen liedjes rond het thema verhalen. Liedjes met teksten van o.a. Annie M.G. Schmidt en Martine Bijl. Steeds in setjes van twee á drie nummers, precies lang genoeg.
Verrassend snel is het voorbij. Er wordt nog wat gedronken, gerookt, nagepraat, bedankt, hier en daar zelfs gesigneerd en afscheid genomen. De huiskamer wordt steeds leger, ook ik ga maar.

Woensdag 30 mei, Oranje Koffiehuis, Arnhem

Waar: zie titel

Aanvang: 20.00 uur

Entree: gratis

Presentatie: Hester Macrander

Wat?: Cursisten van 'het Domein' te Arnhem lezen voor uit eigen werk. Poëzie, proza en columns, afgewisseld met muziek.

dubbele punt:

Dit titelblad heb ik ontworpen voor de bundel van een schrijfgroepje waar ik inzit. Erg leuk om te doen, natuurlijk weer veel te lang mee bezig geweest. Ik heb het ontworpen met Inkscape, een gratis (!) CorelDraw-achtig programma. Klik op de afbeelding voor een groter plaatje.

Kurt Vonnegut 11 nov 1922 - 11 april 2007

Mijn tiener literatuur-held. Breakfast of Champions, Slapstick or lonesome no more, Slaughterhouse five, Cat's Cradle. Allemaal twee, misschien wel drie keer gelezen. Later las ik Galapagos ook nog, slechts éénmaal. Deadeye Dick heb ik geloof ik niet meer uitgelezen. Zo gaat dat soms

Hi ho

***